27 februari 2020
Roel Broer
Terwijl haar dochter op 23 februari zegevierend over de streep sprintte, stond moeder Wilma bij de finish nog na te genieten van haar eigen prestatie. Onze ledenadministratrice deed de vrijdag ervoor mee aan de prestatietocht op het zee-ijs bij het Zweedse Lulea.
“Omdat Ineke in Lulea meedeed aan de Grand Prix marathon wedstrijden ben ik van 18 tot en met 24 februari mee geweest met een georganiseerde reis van Luleatravel. Op dinsdag kwam ik na wat vertraging aan in het Comfort Artic Hotel.
Op woensdagmorgen kregen we een schaatsclinic van Peter Becker om de baan van 11,4 km te verkennen en kledingadvies te krijgen. Woensdagavond gingen we op zoek naar het noorderlicht, wat we helaas niet gezien hebben.
Donderdagmorgen mocht ik mee met een sledehondentour. Dit is indrukwekkend, 6 honden voor de slee die door het mooie sneeuwlandschap en tussen de bomen doorgaan. Halverwege werd er gewisseld, degene die in de slee zat mocht dan achterop staan. Machtig mooi om te doen. Bij een bocht nog wel gelanceerd en de slee viel ook om, maar dat mocht de pret niet drukken. Nadien op de farm nog puppys geknuffeld (moeten vast aan de mensen wennen).
Die dag de wedstrijd van Ineke helaas niet gezien, ze is 23 ste geworden.
Donderdagmiddag nog weer het ijs op en aan het eind van de middag de transponder opgehaald en uitleg gekregen. We zouden een kleine ronde van 3,6 km gaan schaatsen ivm het verwachte weer: veel wind en sneeuw. Zo kon de organisatie de schaatsers beter in de gaten houden.
Vrijdagmorgen om 6.30uur begonnen de eerste 30 mensen aan hun tocht. Het was rond het vriespunt en er stond een stevige wind. Die nacht waaide de witte tent die bij de start stond weg!!. We verzamelden daarom in een wigwamtent, waar ook de koek en zopie was.
Om 9 uur startte ik voor mijn toertocht. De eerste anderhalf uur was het droog en was het ijs hard. Er stond wel veel wind maar het voordeel daarvan is dat je er zo nu en dan ook vanaf gaat☺.
Na een korte pauze (kaneelbroodje en wat warms te drinken) weer op pad. Er kwam natte sneeuw uit de lucht, je skibril besloeg, maar we lieten ons niet kisten en gingen mooi door. Na weer anderhalf uur opnieuw een korte pauze. Na een lekkere koek, chocolade en warme drank gingen we weer.
De sneeuw kwam nog steeds uit de lucht. Er waren nu zo’n 60 schaatsliefhebbers op de baan waarvan 3 kinderen (8, 10 en 12 jaar oud). We riepen elkaar bemoedigende woorden toe en schaatsten in verschillende treintjes. Het werd eindelijk droog en je kon weer wat opdrogen.
Na 18 ronden (bijna 65 km) besloot ik dat het nog lekker ging: Op naar de 100km.
Wel even een korte (plas)pauze. De benen waren toch wel koud maar tijdens het schaatsen had ik daar geen last van. Dankzij een windstoppertje had ik aan de bovenkant geen last van nattigheid en koude.
Na 5 en een half uur verliet ik in goede vorm het ijs. Na een lekker worstebroodje in de tent (je kon ook een tosti laten bakken en soep eten) en met een mooie medaille om de nek liep ik terug naar mijn hotel.
Zeven volwassenen volbrachten de 200km. De kinderen hadden er 40km op zitten. Petje af!!De sfeer was erg gemoedelijk en een ieder steunde elkaar.
Zaterdagmorgen naar de wedstrijd (een sprint afstand van 40 km) van Ineke gekeken, ze werd 14de. Aansluitend een mooie wandeling over het ijs gemaakt en even gewinkeld.
Zondagmorgen had Ineke een wedstrijd over 100km die ze winnend afsloot!!! Daarvoor was ik nu meegekomen☺. Wat een geweldige afsluiting .
Maandagmorgen om 6 uur alweer in het vliegtuig naar Nederland. Het was een mooi avontuur. Zeker voor herhaling vatbaar en voor schaatsliefhebbers een aanrader!!”