1 februari 2024
Roel Broer
Alternatieve Elfstedentocht staat voor 200 km heerlijk schaatsen op de Weissensee. Spielplatz der Natur, mag speaker Jannes Mulder graag zeggen.
In dit stukje mag de naam van Ineke Dedden niet ontbreken. Wat een klasbak! In de Grand Prix versloeg ze maandag iedereen in de sprint. De Aart Koopmans Memorial sloot ze af als 4de en tijdens het open NK van zaterdag werd ze 3de. Dat belooft nog wat voor de komende wedstrijden.
Er waren 4 alternatieve elfstedentochten en aan de eerste deden Hans Joosten en Josephine Haisma mee. Wel even iets om bij stil te staan.
Josephine zette op 1 februari 2023 samen met Hans een stip op de horizon. Dit vertellen ze erover:
“200 km schaatsen betekent in dit geval:
Samen de tocht uitrijden op 23 januari 2024.
Tenue regelen. Verblijf plannen.
Trainen op de fiets of wandelend.
Inschrijven bij de eerste mogelijkheid.
Zodra het weer kan 3 x per week trainen op het ijs, en vanaf oktober per week het aantal rondjes uitbreiden (gemiddeld 1x per week 150 rondjes en meer.)
Bij voorkeur niet rijden in ‘treintjes’: te gevaarlijk op natuurijs.
Weersverwachting in de gaten houden.
Laatste 3 weken voor de tocht ‘gas terug’ en meer rust in bouwen.
En dan is het zover:
Je rijdt het dal binnen en wordt ontvangen door een mooi meer met natuurijs, en op ieder gebouw een ‘Nederlandse vlag’. De voertaal in dat gebied is Nederlands gedurende 2 weken, waarbij met regelmaat het Steenwijks dialect tot ver in de Dolomieten uit de speakers galmt.
De tocht:
Lichte spanning bij de start, in het donker speuren naar scheuren. Hoe gaan de eerste 2 rondjes? We berekenen de eindtijd met de belangrijke vraag of we op tijd zijn [17.30 uur] om aan het laatste rondje te mogen beginnen. Gauw komt het vertrouwen dat het goed komt.
Vervolgens begin je spieren te voelen waarvan je niet wist dat je ze had; ook dat gaat over en langzamerhand overheerst het gevoel dat je het gaat halen. Bij elke doorkomst zorgen dat je niet te veel tijd verspeelt. Om de resterende afstand te kunnen overbruggen en de moed er in te houden berekenen we hoe ver nog: het is nog maar ‘van Giethoorn naar Ossenzijl’ of van ‘Zwartsluis naar Meppel’ en dan………………… de FINISH.
De Finish:
Gehaald, emotie, ontspanning en een enorm gevoel van voldoening en victorie.
De volgende ochtend:
Heel bijzonder als blijkt dat je lijf zich al meteen weer heeft hersteld. Je blijkt nergens, maar dan ook nergens last van te hebben, met uitzondering van de glimlach van oor tot oor als tot je doordringt welke prestatie er is geleverd als team.”
Aan de derde deden Freek Hartman, Chris Bos, Job Hoekstra en Wilma Dedden mee. Freek reed ‘m als ervaringsdeskundige in een prachtige 7:38.03, waarmee hij dinsdag 30 januari 15de werd. Job en Wilma deden er bijna 3 uur langer over.
Wilma vertelde vanuit de auto op de terugweg, dat zij en schoonzoon Job samen op schaatsten en hun rondjes van 12,5 km zo mooi aflegden. Natuurlijk was het zwaar en zit je er regelmatig even door maar je trekt je aan elkaar op. Veel tijd om te praten heb je niet. Steeds voor je kijken naar de scheuren. Daar gaat alle aandacht naar toe.
Haar man Jan (die er verantwoordelijk voor is dat Ineke Dedden heet) verzorgde hen: spulletjes aangeven of aannemen( bij het warmer worden een laagje kleding uit). Verder werden ze tijdens de tocht aangemoedigd door Irene, Arnold en Joke ter Schure, Aniek (partner van Freek) en dochter Ineke met teamgenoten.
Eten en drinken was goed geregeld door de organisatie.
Sjaak ter Schure, die ooit z’n hand niet omdraaide voor de 200 kilometer, reed er dinsdag 125. Hij werd natuurlijk even hartstochtelijk door bovenstaande groep aangemoedigd.
Hans Joosten let niet alleen op scheuren, maar kijkt ook goed om zich heen. Hij schoot deze foto die dit verslag op gepaste wijze afsluit.
