4 maart 2025
Roel Broer
Onze voorzitter, Gauke Eringa, ging dit jaar niet naar Oostenrijk, maar naar Lulea in het noorden van Zweden om daar mee te doen aan de toertocht op de Botnische Golf. Schaatsen op zee dus.
Gauke:
“Het idee ontstond in september vorig jaar bij onze zoon Marnix om in Zweden te gaan schaatsen. Nadat we 2 jaar geleden, samen de 200 km op de Weissensee hadden volbracht, werd ook ik enthousiast gemaakt om mee naar Zweden te gaan. Onze partners Kristyna en Aligonda waren positief en hadden wel trek in een weekje Zweeds Lapland.
Dinsdag 18 februari vlogen we vanaf Schiphol via Stockholm naar Lulea. Woensdag schaatsten we een uurtje en keken we naar de wedstrijd van de profs.
Het weer voor de tocht van donderdag leek goed, niet te koud, ongeveer -10 bij de start en -5 overdag. De start voor de 200 km was om zes uur, de andere afstanden startten om negen uur. Ik denk dat we ongeveer met 80 schaatsers aan de start stonden voor de 200 km en dat ongeveer 60 mensen om 9.00 aan de start verschenen. Totaal andere aantallen dan op de Weissensee in Oostenrijk.
Het ijs was redelijk goed, wel hier en daar ribbelig door het schaven. Natuurlijk scheuren, dat hoort bij natuurijs. Het was mooi helder weer, de eerste 1.5 uur wel donker natuurlijk. De eerste 100 km ging goed, wel een paar keer hard gevallen, maar daarna kwam de man met de hamer. Tussen de 100 en 150 km is het altijd lastig, moeilijk om dan moraal te houden. De wind nam in de middag ook toe en doordat er maar weinig deelnemers waren op het rondje van 7,5 km, waren er ook weinig groepjes. We reden het grootste deel van de tocht dan ook samen.. De laatste rondjes gaan vaak weer beter, dan zie je de finish steeds dichterbij komen en vooral Marnix kreeg de slag weer goed te pakken, zodat ik mooi uit de wind kon zitten.
Een mooi moment om samen over de finish te komen, na 27 ronden en dan de 2 supporters met warme jassen daar te zien staan. Ook werden we nog aangemoedigd door Leonie Lubbinge en Henk Wind, die aanwezig waren als begeleiders van hun profteam. Moe maar voldaan zochten we het warme hotel, op loopafstand, weer op.
Bij start/finish geen grote feesttent zoals in Oostenrijk, maar een tipi waar je kon omkleden. ‘S Avonds was er nog een bijeenkomst in het hotel, waarbij de organisatie foto’s vertoonde van de toertocht.
De volgende dag zijn we op de trein gestapt naar Kiruna, Zweeds Lapland. Daar hebben we nog genoten van een hondensleetocht en van een mooie treinreis langs een fjord naar Narvik in Noorwegen. Ook het Noorderlicht hebben we met eigen ogen daar kunnen aanschouwen.
Kortom missie volledig geslaagd, weer een 200 km tocht bij kunnen schrijven en met z’n vieren een prachtige week beleefd in Zweeds Lapland.”
