13 april 2025
Roel Broer
Om het zomerseizoen eens op een andere manier in te luiden had het bestuur bedacht om op zondag 13 april om 9.00 uur bij Smit, Zuiderpad 58 in Giethoorn bijeen te komen voor een gezamenlijke seizoenstart. Alle A-pupillen, junioren en senioren waren uitgenodigd voor een lekker ritje. Lekker, omdat er werd gestart met koffie/thee en appeltaart. Een ritje, omdat de afstand voor iedereen te behappen moest zijn.
Toen er ’s ochtends naar buiten werd gekeken streden er tegenstrijdige gevoelens om voorrang. De natuur smachtte immers naar regen, de renners (m/v) niet.
Ondanks de spetters telde het bestuur (bijna voltallig aanwezig) toch een goeie 20 deelnemers, die na de consumpties en een woordje van voorzitter Gauke in twee groepen in verschillende richtingen vertrokken. En, o wonder: de wind verjoeg de regen en de wolken lieten zelfs een zonnestraaltje door, waardoor de tochten onder prima omstandigheden verliepen.
“Tegen tienen vertrokken we met de groep van Hans Joosten voor de openingsrit van de STGiethoorn. Vol goede moed ging het met een behoorlijk grote groep richting Wanneperveen. Bij de eerste hoge brug in het fietspad Giethoorn – Wanneperveen werd er gelijk al gekluund door de achterste fietsers, die daarna even onder in de beugels moesten om de aansluiting te maken met de rest van de groep. De temperatuur liep al op toen we richting Meppel reden. Hans controleerde van achteruit het hele gebeuren op veiligheid. Op het industrieterrein in Meppel werd de hele groep de berm in gebonjourd. De steek-as van het voorwiel van ene Johan stond verkeerd. Te ver naar voren en dat moest anders. Na het nodige gesleutel bleef het probleem bestaan. De weg werd ‘onveilig’, maar met in achtneming van het gevaar, vervolgd.
Met de wind tegen werd er vanaf Meppel, op initiatief van Toon, kop over kop gefietst. Voor Gerrit was dit een geheel nieuwe ervaring maar hij had al snel door hoe dit in zijn werk ging. Zwartsluis werd doorkruist en vervolgens ging het via rustieke fietspaden richting Vollenhove. Door de wind tegen en een aantal enthousiaste kopfietsers raakte Melanie even het achterwiel van haar voorganger kwijt. Een schreeuw naar voren en het tempo werd aangepast zodat de aansluiting plaats kon vinden. Na Vollenhove ging het richting Sint Jansklooster via de Moespot. Daar reed Pieter rechtdoor, aangezien dit voor hem de gunstige route was, richting thuishaven. Na de Moespot nog even een blik geworpen op de plek waar vroeger Evert van Benthem zijn domicilie had.
Daarna met het windje in de rug op het gemak richting Sint Jansklooster. Nog even zwaaien naar het beeld van de schaatsende Evert en dan door ’t Klooster langs de watertoren op naar de Blauwe Hand. Daar nam wegkapitein Hans afscheid en ging richting Zwartsluis. Iets voor twaalven arriveerden wij bij Smit en werd er afscheid genomen. Toen we met de auto van de parkeerplaats vertrokken kwam ook de groep onder leiding van Gerard Oord terug. Althans wat er van de groep nog over was aangezien ook daar een aantal mensen waarschijnlijk al eerder een afslag richting thuis had genomen. Alles bij elkaar was het voor deze groep een zeer geslaagde ochtend die zeker voor herhaling vatbaar is.”
Waserbij vertelde hier boven dat de andere groep onder leiding stond van Gerard Oord. Die stuurde de redactie enkele foto’s met korte uitleg. Ook deze groep racete langs Leeuwte 47 en stopte bij het monument (ons grote voorbeeld volgens Gerard) vóór het tunneltje onder de N762 door. Minstens de helft van de groep kreeg daar geschiedenisles. Evert van Benthem kenden ze wel, maar voor de rest moest er wat schaatscultuur worden bijgebracht. 
Het initiatief van het bestuur om op deze wijze aan het wegseizoen te beginnen viel bij alle deelnemers in goede aarde. Dat pupillen A en junioren verstek lieten gaan wijten we maar aan het vroege tijdstip.
We ontvingen reacties op bovenstaande. Veelal lovende. Eén willen we jullie niet onthouden:
In deze dure tijden kunnen, wij schaatsers, ons kosten en moeite van een bedevaart naar Lourdes, Santiago de Compostella of Mekka besparen door langs Leeuwte 47 te fietsen en bij het monument ‘De Schaatser’ even halt te houden om de levende legende Evert van Benthem te gedenken. Goed voor conditie, motivatie en humeur.
Dat het dit jaar op Palmzondag geschiedde was een welkome bijkomstigheid, want Evert draagt ook een kruis. Zelfs twee!
