4 februari 2020
Roel Broer
Schaatsen in de regen
Dinsdag 28 januari 2020 bood de Weissensee allesbehalve een winterse aanblik. Er stonden plassen op het ijs, het regende, waaide stevig en de lucht was grauw. Een sneeuwschuiver werd bij de finish ingezet als ijsschraper, waardoor de baan gemarkeerd werd met smeltend ijs. De ravitailleringspost moest zelfs verplaatst worden, want natte voeten dreigden.
En toch werd er volop geschaatst en waren er van ons maar liefst 11 die de alternatieve elfstedentocht volbrachten en daarnaast nog een dikke handvol die het vier tot 15 ronden vol hield.
Van onze geelblauwe brigade kwam Freek Hartman al kort na half drie als 23ste binnen. Een dik uur later arriveerde Harry Kamphuis, op gepaste afstand gevolgd door Gauke Eringa, Ron Bijl en Sander Bramsen. Kort voor half vijf kwam Sjaak ter Schure binnen. Theo Heegsma, Josephine Haisma en Hans Joosten kwamen vlak na elkaar een kwartiertje later onder de boog door. Voor Sandra Brandsma stopte de tijd om 11 over 5 en 8 minuten daarna kwam onze jongste deelnemer binnen. Tycho de Jong was voortvarend begonnen, maar voelde naar gelang de tocht vorderde zijn krachten wegvloeien. Toch is het gepast om een diepe buiging voor hem te maken.
Wat we in dit verslag missen zijn de persoonlijke verhalen. Die zijn er zeker. Wat gebeurde er met Cor Kuiper? Hij reed nog vóór Freek Hartman, maar na 150 kilometer volgde er niets meer. Bij Sjoerd Hartkamp stokte het na 14 rondjes. Drie uur later voltooide hij het 15de, maar het laatste rondje kwam er niet meer van. Wilma Dedden reed 150 kilometer, er restte nog genoeg tijd, maar …..
Soms trokken clubgenoten gezamenlijk op, terwijl ze een verschillend aantal ronden hadden afgelegd. Was het toeval, of reden ze bewust een tijdje met elkaar.
Verschillende deelnemers stuurden foto’s, waaruit blijkt dat onze clubgenoten het geweldig naar de zin hebben gehad. Was het weer dinsdag dan wat minder, in de rest van de week zat het wel snor. Er werd nog volop geschaatst en gewandeld.
Al op woensdag beklom de groep vanuit het hotel een Alm die zo’n 400 meter hoger lag. Een wandeling van in totaal 15 kilometer en dat na de dag van de alternatieve. Sommigen betitelden het als een vorm van ‘uitlopen’.
Wie denkt dat Weissensee alleen maar afzien is, zal na dit plaatje zijn vizier toch bij moeten stellen.
Er is tijd genoeg voor herstel.
